ale najpierw kara

jechałam do Miasta na spotkanie z psycholożką dziecięcą, bo mi panie pećkolanki sugerowały niedwuznacznie, że Junior ma adhd. padał deszcz, gabinet znajdował się pośrodku blokowiska, sobota rano - wszyscy w domach - nie mogłam znaleźć miejsca do zaparkowania. grało radio. nagle w środku "śniadania trójki" redaktorka mówi, że pod smoleńskiem rozbił się samolot prezydencki i prawdopodobnie wszyscy zginęli.

nie będę ściemniać, że obchodziłam wielką żałobę po "naszym panu prezydencie" albo nie czułam przesady w powtarzanym przez media haśle o utracie "naszych politycznych elit". ale było mi tak po ludzku niezmiernie przykro. że nikt nie powinien ginąć w tak straszny sposób. że śmierć nie powinna zabierać ludzi, którzy są zdrowi, całkiem niestarzy, aktywni, pełni energii. że to takie bez sensu i smutne.

wkrótce się jednak okazało, że nie mogę ot tak sobie być smutna. jest to Żałoba przez duże Ży i należy ją Obchodzić w odpowiedni Sposób: uczestniczyć w Miesięcznicach, stawiać krzyże w uczęszczanych miejscach, a przede wszystkim mieć określone Poglądy w sprawie Przyczyn i Winowajców. ta żałoba jest jak ciąża - nie można być w niej trochę. a jak ktoś nie jest, to hu hu. wiadomo - stoi tam gdzie zomo, komuniści i złodzieje.

prezes polski wielkodusznie zapowiedział, że przebaczenie ostatecznie może być: po przyznaniu się do winy i wymierzeniu kary. w tym miejscu mam taki postulat, żeby funkcji publicznych nie mogły piastować osoby bezdzietne. rodzicielstwo uczy bezwarunkowej miłości, absolutnej troski o nie-siebie, przedkładania cudzego dobra nad własny interes, jeśli trzeba - rezygnacji z własnych ambicji i nawet poświęcenia. patrzenia przed siebie - zamiast wspinania, co było wczoraj (jak Józio pluch marchewką), zastanawiania się, co będzie jutro, i co zrobić, żeby było lepiej (jak poprawić Józefowi zgryz). prawdziwy Mąż Stanu powinien kochać Kraj i Rodaków bezwarunkowo i bez oglądania się na kolor sztandarów, którymi machają. powinien się o nich troszczyć i robić to, co dla nich najlepsze, nawet jeśli musi w tym celu raz po raz połykać straszne żaby (to się nazywa kompromis i dyplomacja). powinien przedkładać ich dobrostan nad własne ambicje, pretensje i potrzebę zemsty. a jak nie potrafi, niech się nie pcha przed szereg, mać!

na koniec chciałam prezesowi obiecać, że ja mu wybaczę: obrażanie milionów ludzi, przekłamywanie faktów, manipulowanie, szczucie jednych na drugich, mamienie i podjudzanie oraz niszczenie Mojego Kraju pod pozorem wprowadzania dobrych zmian, ale najpierw musi się przyznać do winy i do tego, że żaden z niego Mąż Stanu. oraz oczywiście poddać się stosownej karze, a nie będzie łatwo. (kara powinna być jakaś taka krześcijańska, typu oko za oko. ale na przykład: gdyby każdy opluty przez prezesa człowiek, odpluł mu się tylko jeden raz, to gość się utopi w bardzo nieprzyjemnej wydzielinie! trzeba będzie wymyślić coś bardziej humanitarnego).