w podsumowaniu stu dni

postanowiłam zachowywać się jak praworządny obywatel (pod okupacją). ponieważ wszystko wskazuje na to, że rząd dobrych zmian zamierza rozpiełdolić nasz piękny kraj w drobny mak, ze szczególnym naciskiem na gospodarkę, obywatele muszą trzymać się razem, a od rządu jak najdalej. w związku z powyższym zamierzam świadomie, z premedytacją i w jak najlepszej wierze wspierać szarą strefę: będę kupować jajka i warzywa na bazarku, a tulipany w jedynej kwiaciarni w mieście, w której nie ma kasy fiskalnej. natomiast fryzjerce Dorotce jakoś tak szepnę na ucho, żeby mi nie drukowała paragonu. wszystko to w nadziei, że kiedy za trzy i pół roku okaże się, że rząd dobrych zmian skutecznie rozpiełdolił cały legalny biznes, to przynajmniej wspierana przez praworządnych obywateli szara strefa będzie miała dość zakumulowanego kapitału, żeby jakoś pociągnąć.

z ostatnich dobrych zmian najbardziej mnie rozwaliło uzasadnienie zmiany prezesa do spraw arabów (Dżoana, może nie jesteś na bieżąco, więc wyjaśniam: o hodowanie koni chodzi). stary prezes został zwolniony, bo nie był kompetentny* i przez to trzeba było uśpić jedną bardzo drogą klacz, natomiast nowy prezes nie musi się znać na koniach, bo przecież ma od tego ludzi. sofiści przewracają się w grobach i zaciskają zmumifikowane pięści w bezsilnej zawiści wobec czystego geniuszu tej argumentacji... mać. niestety nie mam pomysłu, jak wesprzeć nielegalną, ale fachową hodowlę klaczy i rumaków, żeby potem można dokonać ich udanej reintrodukcji na światowe rynki.



* środowisko koniarzy na całym świecie jest ponoć absolutnie innego zdania, ale nie łudźmy się: prezes wie lepiej.